ჩემთვის ერთ-ერთი ყველაზე საყვარელი პიროვნება....ადამიანი,რომელსაც ჩემი ხანდახან ყველაზე კარგად ესმის,მის თვალებში ხშირად ვგრძნობ სითბოსა და სიყვარულს,მიუხედავად იმისა,არც ისე ხშირად ვამჟღავნებთ ამას...კიდევ ერთხელ ვიტყვი "ჩვენ სხვის დასანახად თამაში არ მოგვწონს" მხოლოდ მაშინ ვეხუტები როცა მინდა,მაშინ ვეჩხუბები როცა მინდა,მაშინ ვეფერები როცა მინდა,ამას "სხვის" გამო ვერასოდეს გავაკეთებ...მისი იმედი მაქვს და რატომღაც მგონია რომ სიცოცხლის ბოლომდე შეძლებს და ჩემთან იქნება,გასაჭირისასაც და სიხარულისასაც ხშირად პირველი გვანცა მახსენდება რადგან ვიცი რომ ცემს დარდსაც და სიხარულსაც გაიზიარებს...აქვს გარკვეულწილად რთული ხასიატი,რაღაც მომენტში მეჩევნება რომ ჩემნაირია,მაგრამ არის განსხვავებები,არის თვისებები რაც არ მომწონს რაშიც არ ვეთანხმები,არ უყვარს შეცდომების გამოსწორება და აღიარება,მგონი ამას საკუთარ თავთანაც არ აკეთებს...არის ძალიან ჯიუტი(ჩემსავით და ხანდახან მეტადაც),ძირითადად სულ კარგ ხასიათზე და ეს მეც გამომიკეთებს ხოლმე გუნებას,არ უყვარს როცა მოწყენილი ვარ და უყვარს სეირნობა,სიარული და ყურადრების ცენტრში ყოფნა...მიუხედავად ცუდი თვისებებისა მე გვანცა ასეთი მიყვარს,თუმცა ვერც იმას ვიტყვი ამ თვისებების გამოსწორების შემთხვევაში აღარ მეყვარება თქო...მე ის ყველანაირი მეყვარება და ვეცდები რომ სიცოცხლის ბოლომდე ერთად ვიყოთ...